Mijn kijk op eten bij kinderen met autisme en opvoeden
Eten bij kinderen met autisme zonder angst begint bij leiding
Veel ouders die bij mij terechtkomen, maken zich zorgen over het eten van hun kind. Maaltijden verlopen gespannen, een kind weigert te eten of accepteert maar een paar dingen, en alles voelt beladen. Wat ouders vaak al geprobeerd hebben, komt voort uit liefde en zorg: aanpassen, toegeven, vermijden van strijd, hopen dat het vanzelf beter wordt.
Wat ik dan zie, is zelden een probleem dat alleen over eten gaat. Ik zie ouders die onderweg iets essentieels zijn kwijtgeraakt: duidelijke, betrouwbare leiding.
Kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid
Niet aan eindeloze autonomie
In onze tijd wordt autonomie vaak gezien als het hoogste goed. Kinderen mogen veel zelf bepalen en dat lijkt respectvol en modern. Maar jonge kinderen, en zeker kinderen met autisme, hebben eerst iets anders nodig. Zij hebben behoefte aan voorspelbaarheid en aan weten wat er van hen verwacht wordt.
Grenzen zijn geen hardheid. Regels zijn geen straf. Ze geven houvast. Eten bij een kind met autisme dat weet waar het aan toe is, kan ontspannen. Een kind dat alles zelf moet bepalen, raakt juist overbelast en onzeker.
Leiding nemen betekent dat een ouder de grote lijnen bewaakt. Dat je duidelijk bent over wat wel en niet kan. Dat je zegt: zo doen we het hier, ook als dat niet altijd leuk is. Niet omdat je streng wilt zijn, maar omdat je verantwoordelijk bent voor de ontwikkeling en het welzijn van je kind.
Eten is een basisbehoefte, geen onderhandeling
Eten gaat niet in de eerste plaats over smaak of voorkeur. Het gaat over zorgen voor een lichaam dat moet groeien, leren en functioneren. Dat betekent soms dat een kind iets proeft wat spannend is, of iets eet wat niet de favoriet is.
Ik geloof niet dat kinderen “niet kunnen”. Ik geloof dat kinderen leren binnen een omgeving die klopt. Wanneer alles draait om vermijden en ontzien, missen kinderen de kans om vaardigheden op te bouwen. Ouders zijn degene die dat leerklimaat vormgeven.
Dat vraagt helderheid. Aan tafel doe je mee. Je proeft. Je blijft even zitten. Niet als machtsmiddel, maar als onderdeel van het dagelijks leven. Zoals tandenpoetsen, naar school gaan en buiten schoenen dragen daar ook bij horen.
Leiding nemen zonder streng te worden
Leiding nemen tijdens eten bij bij kinderen met autisme betekent niet dat je dwingt of over gevoelens heen stapt. Het betekent dat je eerlijk en betrouwbaar bent. Dat je verwachtingen uitspreekt en je daaraan houdt. Dat je het gevoel van je kind serieus neemt, zonder het gedrag leidend te maken.
Een kind mag weten dat iets lastig is en tegelijk ervaren dat het toch doorgaat. Juist die combinatie maakt kinderen veerkrachtig. Wanneer ouders blijven staan, zonder hard te worden, ontstaat er veiligheid.
Ik zie steeds opnieuw dat ouders bang zijn dat leiding nemen de relatie schaadt. Mijn ervaring is precies het tegenovergestelde. Kinderen voelen zich veiliger bij ouders die voorspelbaar zijn, doen wat ze zeggen en verantwoordelijkheid dragen.
Waar ik misschien wel het meest trots op ben
Wat mij het meest raakt in mijn werk, is niet het moment waarop een kind ineens meer eet. Het is het moment waarop ouders weer plezier krijgen in het samenzijn met hun kind.
Wanneer geven en nemen terugkomt. Wanneer ouders ontdekken dat leiding nemen niet betekent dat alles zwaar en serieus wordt, maar dat er juist ruimte ontstaat voor spel. Ik zie ouders lachen, experimenteren, iets proberen en weer loslaten.
Kinderen voelen dat meteen. Ze haken aan, niet omdat het moet, maar omdat het veilig is. Dat is wat er gebeurt wanneer rollen weer kloppen. Wanneer ouders dragen wat van hen is en kinderen ruimte krijgen om kind te zijn.
Dit is geen quick fix
Mijn begeleiding vraagt inzet. Reflectie. Bereidheid om naar het eigen handelen te kijken. Ik werk niet bevestigend om het bevestigen. Ik zoek altijd naar wat al goed gaat, maar ik kijk ook eerlijk naar wat niet helpt.
Je bent bij mij niet op de juiste plek als je vooral wilt horen dat je zo door kunt gaan of als je verwacht dat iemand het probleem voor je oplost. Verandering vraagt betrokkenheid en samenwerking. Het vraagt dat ouders verantwoordelijkheid nemen en bereid zijn ergens doorheen te gaan, ook als dat ongemakkelijk is.
Mijn rol
Ik werk al bijna twintig jaar met kinderen en hun ouders. Ik weet wat werkt en wat goed bedoeld is, maar op de lange termijn niet helpt. Wanneer het schuurt, neem ik de tijd. Ik stel vragen, spiegel wat ik zie en kies mijn momenten om confronterend te zijn.
Mijn programma gaat daarom niet alleen over eten bij kinderen met autisme. Het gaat over opvoeden, over samenwerken als ouders en over betrouwbaar zijn voor je kind. Over regie nemen zonder streng te worden en ruimte geven waar dat kan.
Als dit resoneert
Dan nodig ik je uit om verder te kijken. Niet omdat ik dé oplossing heb, maar omdat ik naast je kan staan terwijl jij de regie terugpakt. Op een manier die past bij jou en bij je kind. Met vertrouwen, hoop en oog voor de relatie. Klik dan op de knop hieronder, in 15 minuten kijken we samen naar jouw situatie. Geheel vrijblijvend.