Tweede kind

Mijn tweede zoon werd geboren via een geplande keizersnede. Een relaxte bevalling en een net zo relaxte kraamtijd. Wat een verademing na de eerste bevalling die zo overweldigend was geweest.

Niek ging makkelijk aan de borst en dat was mooi. Ik had me goed voorbereid en ik zou niet meer aan de pil gaan zoals na Remco zijn geboorte. De pil maakt je borstvoeding kwalitatief slechter en in mijn geval bleef er water over. De gehele kraamperiode zijn er geen noemenswaardige problemen op de krampjes na die baby s hebben.

Weer aan het werk

Een fles accepteerde Niek niet dus toen ik ging werken na 10 weken was het de regel dat hij niet meer dan 2x 20cc afgekolfde melk had gedronken. Mijn zus paste op hem maar ze kreeg niets naar binnen. Geprobeerd om hem te laten drinken vanuit een bekertje of van een lepel maar niets lukte. Als ik dan terug kwam van het werk dan haalde hij alles in door zich elke 2 uur te melden voor een maaltijd.

Starten met vastvoedsel

Met 6 maanden zou ik gaan starten om Niek vast voedsel te laten eten. Eerder werd afgeraden omdat er allergieën voorkomen in de familie. Joepie de poepie we gingen van start met het eerste groenten hapje. En Niek… deed zijn mond op slot. Nah dat geeft toch niet want hij moet er gewoon aan wennen en ik moest gewoon doorzetten. Dat was niet de waarheid helaas.

Weer aan het werk

Niek weigerde elke hap van de lepel dus gaf ik hem wat met mijn vinger. Na twee maanden at hij nog steeds geen vaste voeding. Ik wist door mijn werk als babyleidster op een kinderdagverblijf vele technieken om met vast voedsel om te gaan. Maar deze waren niet voldoende voor mijn zoon. Op het consultatiebureau kreeg ik eerder op mijn donder dan dat ik hulp kreeg. Ik hoor de arts nog zeggen dat als ik de borstvoeding niet zou afbouwen mijn kind tekorten zou oplopen. Omdat de ijzer-voorraad in de borstvoeding op raakt. Echt als ik er nog over nadenk wordt ik er bijna boos over. Ik was zo onzeker over het eten van mijn kind en ik krijg een preek alsof het helemaal mijn schuld was.

Consternatie-bureau

Ja je leest het goed, consternatie bureau. Ik heb me best laten opjagen door het consultatiebureau, ik kreeg er spanningen van waardoor er nog veel meer niet meer lukte in mijn gezin. Volgens mij schoten ze hun doel flink voorbij en konden ze bijdragen in mijn verminderd gevoel van geluk.

Met 10 maanden was ging hij eindelijk eten maar het bleef nog lang moeizaam. De borstvoeding liet ik tot bijna 2 jaar er naast bestaan want een fles accepteerde hij niet en ondanks de kritische houding van de arts bleef ik geloven in het feit dat borstvoeding voor mijn kind het beste was.

Het is natuurlijk wel goed gekomen met mijn zoon maar hij is nooit een grote eten geworden. En voordat hij echt goed zelfstandig kon eten was hij al een schoolgaand kind.