Ik zit aan tafel met 3 kinderen.

We zijn nog maar pas verhuisd naar de Noordoostpolder. Wat een spannende tijd vond ik het voor mijn kinderen. Het is voorjaarsvakantie en de kinderen hebben een week de tijd om te wennen aan hun nieuwe omgeving, voordat ze naar een nieuwe school zouden gaan. Het woord autisme was mijn gezin nog niet binnengedrongen en selectief-eten al helemaal niet.

Mijn twee jongsten eten allebei niet goed.

Bij mijn zoon kon ik nog met grapjes, zoals je dat vaker bij kinderen doet, zoals “nee niet opeten want dat hapje is voor de kabouters” aan het eten krijgen. Want als ik dan naar zijn zusje keek at hij natuurlijk stiekem het hapje wel op.

Bij mijn dochter is dat wel een ander verhaal, ze kan echt eten weigeren of heel weinig eten. Ik zat best een beetje met mijn handen in het haar. Mijn dochter die als baby een lastige start had gemaakt omdat ze te vroeg geboren was – steeds als ze ging drinken zakte haar zuurstof naar te lage waarden. Ik heb met behulp van een vriendin die kraamverzorgende was haar toch na de couveuse periode aan de borstvoeding kunnen krijgen. En ze werd daarvan een lekkere dikke baby. Maar vanaf haar peuter tijd werd ze een dun meisje die echt niet meer at dan dat ze nodig had. En op zich leek dat niet verkeerd want ze heeft van haar ouders meegekregen dat dik zijn eerder de trend zou worden.

Rood eten ging wel goed

Maar ze ging steeds slechter eten en ik ontdekte dat als ze rode dingen at ze ook beter ging eten. Mooi dus wij aten vaak pasta met rode saus en als ik saus over had dan ging dat de volgende dag over de bloemkool en anders gebruikte ik kleurstof of ketchup om haar eten te kleuren. Ze at weer. En dat was het belangrijkste ‘mijn kind at’!

En zo konden wij de peutertijd doorkomen. Anderhalve maand later zou mijn dochter ook naar school gaan na haar vierde verjaardag. Ik wist nog niet wat er allemaal op mijn pad zou komen. Maar ik keek er naar uit maar het werd niet zo leuk als ik had gedacht.

Toen werd ze 4

Eenmaal naar school kreeg ze driftbuien en ik begreep niet waarom. Ik zag wel dat de druk toenam en ze aan de voorwaarden moest voldoen zoals op tijd aangekleed zijn, je ontbijt binnen bepaalde tijd op hebben en naar school moeten lopen want daar moest ze op een vaste tijd binnen zijn. Doordat ik niet begreep wat haar precies dwars zat gaf ik haar ook steeds standjes van door werken, door eten etc. Het eten werd een steeds groter probleem ze werd steeds meer selectief in wat ze at.

Op school kreeg ze haar brood niet altijd op door tijd gebrek. Maar ook door afleiding van andere kinderen die gingen spelen en kletsen. En in de avond ging het eten steeds moeizamer. Het enige voordeel was dat ik geen strak werkschema had. Ik werkte 3 dagen in de week 3 uur en verder was ik thuis. Dus ik had voldoende energie om hiermee om te gaan.

Het lot van gescheiden ouders

De kinderen gingen om het weekend naar hun vader en dat was voor mijn dochter heel lastig. Vaak als ze thuis kwam na een weekend bij haar vader dan moest ze heel veel huilen en was heel vaak boos. Ook gaf ze haar vader de schuld dat hij geen lekker eten of drinken voor haar had. Ze was vaak benauwd van astma als ze dan weer thuis kwam. Ze moest dan ook vaak naar het ziekenhuis om verneveld te worden. Kortom er speelde veel in haar kleine leventje.

Na een half jaar vond ik een baan op een orthopedagogisch dagcentrum en ging ik lange dagen werken. Met als gevolg dat mijn dochter nog vaker en langer boos werd. Ze was te moe om goed te kunnen eten in de avonden. Haar conditie verslechterde maar ik had dat niet goed in de gaten omdat ik er vanuit bleef gaan dat het eten wel weer zou komen. Ze moest gewoon wennen aan de nieuwe situatie.

Nu is het autisme bekend en het lastige eten heeft ook een naam gekregen selectief eten, kieskeurig eten. Dit kan komen door het autisme maar ook door problemen in de prikkelverwerking.