Wanneer opvoeden voelt als overleven, grenzen stellen bij temperamentvolle kinderen

Laatst keek ik een oude aflevering van Supernanny terug. Misschien ken je haar wel: Jo Frost, de vrouw die gezinnen helpt waar de dynamiek totaal is vastgelopen. Terwijl ik keek, voelde ik een diepe herkenning. Het gedrag van dat kind deed me denken aan mijn eigen ervaring met grenzen stellen bij temperamentvolle kinderen – een periode die ik nooit zal vergeten.

Het ligt inmiddels achter me, maar mijn lichaam herinnert het zich nog steeds. Die onrust, het gevoel dat je de controle kwijt bent. En het besef dat je kind eigenlijk roept om duidelijkheid, terwijl jij zelf geen kracht meer hebt.

Wanneer je zelf leeg bent als ouder

Toen mijn kind het meest behoefte had aan stevigheid en voorspelbaarheid, zat ik midden in een scheiding. Er werd aan alle kanten aan me getrokken. Ik probeerde overeind te blijven, maar vaak liet ik dingen gaan. Niet omdat ik het niet zag, maar omdat ik zelf uitgeput was.

Later besefte ik dat mijn kind niet “lastig” was, maar juist duidelijkheid en leiding vroeg. Duidelijkheid die ik toen onvoldoende kon geven.

De doorbraak in de opvoeding

De echte verandering kwam pas toen ik een moeilijke, pijnlijke beslissing nam. Het voelde traumatisch, maar het was ook de stap die nodig was om ons systeem te doorbreken. Er kwam ruimte voor groei, toenadering en herstel.

En toch… als ik eerder de juiste hulp had gekregen, was ons veel bespaard gebleven. Misschien was opname niet nodig geweest. Misschien zat mijn kind nu met minder mentale littekens.

Daarom geloof ik dat tijdige hulp cruciaal is. Ouders en kinderen horen niet vast te blijven zitten in een periode van strijd en machteloosheid. Het kan anders, en het móét anders.

Een vraag van een volger over grenzenstellen als Jo Frost

Naar aanleiding van mijn verhaal op instagram schreef een moeder mij:

“Ik krijg de rillingen van Jo Frost, met haar gekke regels en het voorbijlopen aan emoties.”

Ik begrijp waar dat gevoel vandaan kan komen. Soms lijken strikte regels koud of hard. Maar zoals ik het zie en zoals ik het zelf heb ervaren, gaat het bij Jo Frost juist niet om het negeren van emoties.

Wat ik zie in Jo Frost haar opvoedmethodes

Ik zie dat zij ouders helpt om uit een impasse te komen. Want in chaos, strijd of machteloosheid is er vaak weinig ruimte voor warmte. Structuur, voorspelbaarheid en duidelijke grenzen zijn dan geen “harde regels”, maar een manier om weer rust in het gezin te brengen. Haar aanpak laat zien dat grenzen stellen bij temperamentvolle kinderen juist een voorwaarde is voor veiligheid en compassie.

En juist dán komt er ruimte voor verbinding, compassie en warmte.

Kinderen voelen zich veilig als ze weten waar ze aan toe zijn. Grenzen bieden houvast. Vooral voor temperamentvolle of angstige kinderen is dit essentieel. Ze kunnen hun emoties pas echt uiten en verwerken als de basis stevig en voorspelbaar is.

Grenzen bieden geen kilte, maar veiligheid.

Wil je zelf zien hoe zij werkt, kijk dan eens naar deze aflevering

Jij bent de CEO van je gezin

Als ouder ben jij de leider die koers geeft. Je hoeft niet streng of autoritair te zijn, maar je moet wél duidelijk zijn. Kinderen hebben geen behoefte aan een “beste vriend” als ouder; ze hebben een veilige leider nodig die er staat.

Wanneer je die regie terugpakt, verandert de hele dynamiek in huis. Er komt rust, vertrouwen en ruimte voor emoties. Je kind kan pas loslaten als jij stevig genoeg staat.

Wat we kunnen leren over grenzenstellen bij temperamentvolle kinderen

Ik zie dat we vaak bang zijn om “te streng” te zijn, omdat we emoties niet willen overslaan. Maar streng, liever gebruik ik duidelijk en voorspelbaar, en liefdevol hoeven elkaar niet uit te sluiten. Sterker nog: ze versterken elkaar.

Duidelijkheid is geen tegenstelling van compassie, het is de voedingsbodem ervoor.

En er zijn situaties waarin liefde en compassie alléén simpelweg niet voldoende zijn. Neem bijvoorbeeld een kind dat niet kan of wil eten door angst, trauma of autisme. Natuurlijk is warmte belangrijk, maar een kind gaat daar niet vanzelf beter door eten. Integendeel: het kan zelfs een voedingsbodem worden voor nog meer angst en onzekerheid.

Juist in dit soort gevallen zijn structuur, voorspelbaarheid en heldere kaders essentieel. Ze bieden veiligheid en maken de weg vrij voor herstel. Vanuit die basis kan liefde pas echt landen.

Veel ouders worstelen met grenzen stellen bij temperamentvolle kinderen, maar het kan écht anders met de juiste steun en begeleiding.

Mijn boodschap aan ouders

Ik vind het pijnlijk om te zien hoe snel gezinnen vast kunnen lopen. Vaak blijven ouders te lang worstelen, in de hoop dat het vanzelf beter wordt. Maar het hoeft niet zo zwaar te blijven.

Veel oplossingen zijn niet ingrijpend of ingewikkeld. Met de juiste steun en een heldere structuur ontstaat er rust. Dan komt er weer ruimte voor verbinding, warmte en groei.

Wil jij ook uit de impasse komen?

Herken jij jezelf in mijn verhaal? Voelt het alsof je kind roept om houvast, terwijl jij zelf uitgeput of overweldigd bent? Je hoeft dit niet alleen te dragen.

Ik help ouders om de regie terug te pakken en weer stevigheid te vinden – zodat je kind de veiligheid ervaart die het nodig heeft.

👉 Plan hier een vrijblijvend kennismakingsgesprek en ontdek wat er voor jou en je gezin mogelijk is.

Eetproblemen bij je kind? Lees dan deze blog

---