Wanneer ik lekker op Facebook aan het scrollen ben kom ik steeds tegen dat kinderen hun medicijnen niet willen innemen, maar niet innemen is geen optie. Tja dat is begrijpelijk. Pillen slikken is niet makkelijk en moet je echt leren. En dan die drankjes die zijn niet goed weg te krijgen. Ooit lang geleden kreeg ik hooikoorts. We waren op vakantie en hooikoorts was nog geen doorsnee diagnose. Sterker nog niemand had het nog, zover ik wist was ik de enige. Ik kreeg een berg pillen en een ongelooflijk smerig drankje wat ik in de avond moest innemen.
Dat ik die pillen moest innemen dat was lastig maar 1 voor 1 kreeg ik ze wel weg. Maar dat drankje…. brrrr.
Mijn moeder had bedacht dat het een goed idee was om het door de vla te roeren. Nu was de vla niet meer te eten zo vies en de kleur was ook zeer goor. Mijn moeder gaf me zelf de medicijnen en zei dat ik het zelf maar moest uitzoeken als het maar naar binnen ging. Niet leuk, niet lekker. Ik leerde mezelf een manier aan zodat ik zonder braken het goedje weg kreeg.
Niet innemen was geen optie
Ik kan me niet meer herinneren of dat drankje er nu voor zorgde dat ik me beter voelde of door de pillen. Maakt voor nu ook niet meer uit maar ik had het wel nodig dat weet ik wel. Ik werd gek van de jeuk in mijn ogen en het niezen.
Nou vond ik dat mijn moeder weinig sensitief met me omging tijdens het innemen van die vieze troep, en dat deed men in die tijd ook niet. Medicijnen moesten of je wil of niet.
Daar ligt voor veel kinderen ook een sleutel denk ik vaak. Wanneer ik lees dat kinderen bijvoorbeeld antibiotica moeten innemen en het niet willen. Ik lees dat ouders dan niet willen dwingen want dat is zielig of vanwege de angst dat hun kind dan nooit meer gaat eten. Ik denk dat de meeste kinderen echt over die drempel heen geholpen moeten worden. Wanneer een kind weerstand bied en het kind heeft een ontsteking dan moet er gewoon medicijnen genomen worden. Welke keuze heb je? Het is een keuze van beter worden of in het ziekenhuis belanden.
Alle kinderen hebben moeite met medicijnen innemen misschien lijkt het alsof het hen geen moeite kost. Maar dat is meestal niet het geval. Maar ze hebben een manier gevonden om zo ontspannen mogelijk de medicijnen in te nemen. En dat is wat vaak wordt vergeten. uitleggen. Door uit te leggen en te praten over dit onderwerp wanneer het (niet) aan de orde is kun je ook kinderen met sensorische overgevoeligheid en/of autisme leren hoe je medicijnen inneemt.
Geef je kind duidelijke uitleg waarom er geen alternatief is.
Vooral kinderen met autisme hebben behoefte aan waarom, wat, hoe en wanneer medicijnen moeten worden ingenomen.
Hou je aan de feiten. Als voorbeeld: Jij moet de medicijnen elke dag om 15 uur innemen zodat jij beter wordt van de bronchitis in je longen. Dat is belangrijk want als je de medicijnen niet inneemt wordt je nog zieker en moet je naar het ziekenhuis om daar behandeld te worden. Als de kuur over is dan zal de bronchitis over zijn. Dan voel jij je weer beter. Soms (uitzonderingsregel) blijkt dat het nog niet voldoende heeft geholpen en dan moet je nog een kuur. Maar het duurt niet voor altijd. En vertel dat niet innemen geen optie is.
Wees eerlijk tegen je kind en vertel dat er geen andere keuze is.
Dat je kind medicijnen moet innemen is vervelend. Benoem dit ook eerlijk. Het is vervelend dat het moet. Je vindt het niet leuk en dat begrijp ik heel goed.
Geef je kind directief de opdracht.
Door heel duidelijk en krachtig je boodschap over te brengen is er al weinig ruimte voor discussie. Wanneer je te lang met je kind meegaat in klagen. En je blijft troostend tegen je kind praten zal de spanning bij je kind oplopen. Het is soms de bedoeling dat je de leiding neemt en alle onduidelijkheid wegneemt. Wanneer een kind met autisme ergens enige ruimte of onduidelijkheid voelt zal de mogelijkheid dat het misschien toch niet hoeft steeds verder groeien in het hoofd van je kind. Dus door heel kort en krachtig je boodschap over te brengen geef je je kind duidelijkheid op die momenten die zo lastig zijn. Het gaat gebeuren en zo gaan we het doen!
Bedenk wat motiverend kan werken bij je kind.
Bijvoorbeeld je gaat bijna op vakantie dan kun je dit gebruiken. Vertel dat het fijn is als je kind ook kan gaan zwemmen daarvoor moet je kind wel beter zijn. Maar ook om goed te kunnen rennen tijdens het voetballen heb je energie nodig en die krijg je weer als je beter bent. Bedenk wel altijd iets wat past bij jouw kind.
Wees duidelijk in de wat, hoe, wanneer, waar.
Leg duidelijk uit wat het medicijn is en wat het doet. Hoe je het moet innemen, hoe vaak het moet worden ingenomen. Wanneer moet het worden ingenomen, zet het in de tijd en maak zo nodig een schema. Je kunt de medicijnen ook koppelen aan een activiteit zoals altijd tijdens de maaltijd. Een kind met autisme kan dit zo beter verwerken in zijn dagstructuur. En leg uit waar je het kan innemen en dat er daarna nog wat water moet worden gedronken bijvoorbeeld.
Leg ook uit welke bijwerkingen je kind kan verwachten.
kinderen met autisme kunnen niet tegen onverwachte bijwerkingen waardoor hij het medicijn als onveilig kan bestempelen. Bereid je kind hierop voor. Leg ook uit dat het niet zeker is dat deze bijwerkingen optreden. Heel spannende bijwerkingen kun je soms beter achterwege laten omdat sommige kinderen met autisme daarmee aan de haal kunnen gaan. Ze voelen het al voordat het medicijn is ingenomen en kunnen er niet van slapen omdat ze zich zoveel zorgen erom kunnen maken. Kijk wat je kind aan kan.
Zijn er diverse momenten waarop het medicijn kan worden ingenomen overleg dan met je kind wanneer dit dan gaat gebeuren. Geef daarbij 2 of 3 keuzes. Bijvoorbeeld na de maaltijd, bij het tandenpoetsen of in de middag met een koekje.
door zelf de keuzes te beperken geef je je kind een beetje sturing maar blijft er ruimte voor eigen regie. Maar het moet gebeuren omdat niet innemen geen optie is.
Gebruik de GROT methode. (Generaliseer, Relativeer en geef een oplossende taak)
De GROT methode (http://geefmede5.nl) helpt je kind om te relativeren en om te leren hoe je met een vervelende taak moet omgaan.
Voorbeeld
Generaliseer: alle mensen die een bronchitis hebben moeten antibiotica innemen.
Relativeer: Dat hoort bij bronchitis.
Oplossende taak: Wanneer je de medicijnen in neemt gaan we samen tellen en dan slik je het door.
Sleutelzin: Je zegt dan tegen jezelf, het duurt maar 2x slikken dan is het weg.
De sleutel zin is handig omdat het ook het einde aangeeft. Alles is beter te behappen als je weet hoe lang iets duurt.
Maak het voorbeeld passend bij jouw kind.
vertrouwen bouwen én zorgen dat je kind de medicijnen niet aan zijn laars lapt.
Je kunt je kind helpen door er luchtig over te doen. Jouw houding, je stem en je gezichtsuitdrukking zijn je hulpmiddelen. Zet ze krachtig en duidelijk in. Straal uit dat jij vertrouwen erin hebt dat het wel zal lukken.
En niet innemen is geen optie, er zijn geen andere keuzes het moet gewoon.
Tenzij er ARFID is ontwikkeld ,maar bij kinderen tot 7 á 10 jaar is heel veel wél mogelijk.
Bij kinderen met autisme jonger dan 7 jaar spreek ik niet graag van ARFID.
Omdat nog niet alles geprobeerd is….
0 reacties